We besloten maar meteen door te zeilen naar Mazatlan, want daar verwachte we een zeilmaker te vinden. Na twee nachten op zee met het krieken van de dag de marina van Mazatlan binnen gevaren en meteen door gepakt: het zeil afgeleverd bij een stofeerder en allerlei andere klusjes gedaan.
Op de steiger was precies voor onze boot een afscheid feestje; wij waren ook uitgenodigd en met een beetje second feelings besloten wij daar aan mee doen... uiteindelijk maar het licht uitgedaan... Naar twee nachten verkast naar de oude haven van Mazatlan en daar kwamen we twee bekenden boten tegen, uitgenodigd om gezamenlijk op de boot te eten met 6 volwassen en 3 kinderen.
Een Amerkiaans en een Canadees gezin met een meer jarenplan om de wereld om te zeilen. Betekent dus ook dat de kinderen les krijgen van de moeder, leek ons best zwaar...
De vuurtoren beklommen en uitzicht over de haven terwijl de mist optrok erg mooi. Het oude Mazatlan heeft schilderachtige straatjes [ja,ja] en was erg leuk.
Anker op en op zoek naar de blauwe voeten! Hiermee bedoelen we de vogels die op Isla Isabela leven: de booties. Was een nacht doorvaren het eiland ligt ver in zee en geisoleerd van toerisme. Hierdoor zijn die vogels helemaal niet bang voor je en loop je op een meter langs een nest. Dat moet ook wel want er zitten er zoveel, en het eiland is niet zo groot.
Nu na een dag varen in San Blas waar we even wat inslaan en op weg naar de volgende stap, om uiteinelijk Kerst in een grotere stad te vieren. Hier gisterenavond al optredens gezien van zeg maar de buurt die een liedje komt zingen op het podium, we zijn maar gaan slapen voordat wij aan de beurt waren.
